Slapen is voor apen
Van 24 november tot en met 2 december zat ik samen met 4 vrienden op het heerlijke Curaçao. We hadden het allemaal druk gehad en hadden daarom het voornemen er een relaxt weekje van te maken met veel zon, zee, strand en vooral lekker uitrusten. Dag 1 begon al heel vroeg, door het tijdverschil was ik om 3.30 wakker en omdat we allemaal vroeg wakker waren, lagen we om 6.00 uur al baantjes te trekken in het zwembad. Deze eerste dag bleek het startsein van een week vroeg opstaan. Ons motto “slapen is voor apen” werd die ochtend voor het eerst gezegd en dit motto hebben we dan ook heel serieus genomen de rest van de week.
Van 24 november tot en met 2 december zat ik samen met 4 vrienden op het heerlijke Curaçao. We hadden het allemaal druk gehad en hadden daarom het voornemen er een relaxt weekje van te maken met veel zon, zee, strand en vooral lekker uitrusten. Dag 1 begon al heel vroeg, door het tijdverschil was ik om 3.30 wakker en omdat we allemaal vroeg wakker waren, lagen we om 6.00 uur al baantjes te trekken in het zwembad. Deze eerste dag bleek het startsein van een week vroeg opstaan. Ons motto “slapen is voor apen” werd die ochtend voor het eerst gezegd en dit motto hebben we dan ook heel serieus genomen de rest van de week.
Het bleek dat mijn reisgenootjes het ook heel fijn vonden om vroeg op te staan, waardoor we in de ochtend actieve dingen konden ondernemen en daarna lekker op het strand konden ploffen. Echt een ideale combinatie. Zo hebben we in de vroege uurtjes de Christoffelberg beklommen (wow, wat een uitzicht!), gingen we een eindje hardlopen voordat de zon aan de hemel stond en zijn we vroeg uit de veren gegaan voor een yogales die uiteindelijk niet door bleek te gaan.
Meedoen aan de Curaçao Marathon
Het toeval wilde dat precies tijdens onze vakantie de Curaçao Marathon plaatsvond. Namelijk op zondag 29 november. Ik had er wel over nagedacht hoe leuk het zou zijn me daarvoor in te schrijven. Een halve marathon ging me te ver, omdat ik daarvoor niet getraind ben en het natuurlijk ook 30 graden is daar. Maar de 10 kilometer lopen in die omgeving, die mag je toch eigenlijk niet missen!
Op een mooie avond zaten we in Willemstad te dineren bij restaurant BijBlauw (aanrader!) toen ik besloot ter plekke de organisatie te mailen met de vraag of ik nog een startbewijs kon krijgen (lang leve gratis WiFi). Ik kreeg direct antwoord dat ik nog mee kon lopen als ik me de volgende ochtend om 6.30 uur zou melden bij Hotel Lion’s Dive. Mijn enthousiasme stak twee van mijn reisgenoten aan en al snel was het geregeld: wij gingen met zijn drieën de 10 kilometer lopen. Klein detail: we moesten ons al over 7 uur melden en we hadden ons hoofdgerecht nog niet eens gekregen. We vulden onze wijnglazen nog maar eens en zouden morgen wel verder zien. Slapen is tenslotte voor apen.
Op een mooie avond zaten we in Willemstad te dineren bij restaurant BijBlauw (aanrader!) toen ik besloot ter plekke de organisatie te mailen met de vraag of ik nog een startbewijs kon krijgen (lang leve gratis WiFi). Ik kreeg direct antwoord dat ik nog mee kon lopen als ik me de volgende ochtend om 6.30 uur zou melden bij Hotel Lion’s Dive. Mijn enthousiasme stak twee van mijn reisgenoten aan en al snel was het geregeld: wij gingen met zijn drieën de 10 kilometer lopen. Klein detail: we moesten ons al over 7 uur melden en we hadden ons hoofdgerecht nog niet eens gekregen. We vulden onze wijnglazen nog maar eens en zouden morgen wel verder zien. Slapen is tenslotte voor apen.
De dag van de Curaçao Marathon
De 7 uur die we nog hadden waren uiteraard heel snel voorbij. Om 5.15 uur stonden we verbazingwekkend fit naast ons bed. Onze twee reisgenootjes die niet mee renden, brachten ons met de auto naar Mambo Beach, waar de start en finish plaatsvonden. Bij Hotel Lion’s Dive lagen onze startbewijzen klaar. We speldden onze nummers op en gingen in de rij staan. We stonden nagenoeg achteraan. Wat gaaf dit! Nog niet eens begonnen en nu al helemaal in de stemming. Iedereen was heel relaxed, waarschijnlijk hadden de temperatuur die toch al richting de 30 graden ging en het vroege tijdstip daar alles mee te maken. De start ging heel soepel. Omdat dit de tweede editie van het evenement was, had ik verwacht dat het rommeliger zou verlopen, maar niets was minder waar. Van het afhalen van de startbewijzen tot de finish was alles tot in de puntjes geregeld.
 |
| Klaar voor de start! |
Eindelijk mochten we! Het startschot klonk en iedereen kwam langzaam (ja, dat lees je goed) in beweging. Omdat vrijwel niemand rende, dacht ik even dat de daadwerkelijke start nog moest komen. Maar nee, we waren echt gestart. Toen dat besef binnenkwam, begon ik te rennen. Ik moest even zigzaggend door alle wandelende mensen heen, maar had al snel een lekker tempo te pakken. Na 5 minuten en 2 seconden klonk de stem van Runkeeper in mijn oor, met de mededeling dat ik al 1 kilometer had afgelegd. Wow, even wat vaart minderen want mijn normale tempo is ca 5 minuut 30 per kilometer. Veel te snel dus, dit ging ik geen 10 kilometer volhouden. De route leidde ons van Mambo Beach naar Willemstad, waar we over de Pontjesbrug moesten rennen. Iedereen die daar wel eens overheen heeft gelopen, weet dat deze brug een beetje schommelt en dat het net lijkt of je een beetje dronken bent. Aan de overkant maakten we een U-turn en gingen we weer over de brug terug. Daar kwam ik een van mijn reisgenootjes Patrick tegen, die liep dus al die tijd al vlak achter me. Ik besloot even te wachten en samen door te lopen.
De finish
Patrick bleek daarna weer iets sneller dan ik, dus hij liet mij weer een paar kilometer achter zich. De laatste twee kilometer haalde ik hem weer in en liepen we de route samen af. Het is ook veel leuker om elkaar over die finish heen te slepen. Want het is toch stiekem ook wel vrij zwaar om zonder training, na 5 uur slaap en bij 30 graden even 10 kilometer te gaan rennen. Maar we hebben het gehaald! Al snel zagen we de finish. Wow, wat gaaf!! We moesten een bocht maken en liepen de laatste meters recht op de zee af. Ik ben nog niet eerder zo prachtig over een finish gekomen! Ook hier was alles weer perfect geregeld. Iedereen kreeg een (enorme) medaille en er was voldoende ruimte om even uit te lopen. Er stonden mensen klaar met bananen, meloen, water en sportdrankjes. Ons derde reisgenootje Elja finishte een paar minuten later, zij had ook heel lekker gelopen. En ook onze 2 niet-lopende reisgenootjes waren inmiddels gearriveerd. En dan sta je daar, om 8 uur in de ochtend op een propvol strand met mensen in hardloopkleding die tussen mensen in badkleding op strandbedjes door huppelen. Met muziek erbij en een lekker zonnetje. Die laatste zware meters waren we meteen vergeten. En de rest van de dag konden wij zonder enig schuldgevoel (wat we overigens toch al niet hadden) uitgebreid op onze strandbedjes in de zon doorbrengen.
Patrick bleek daarna weer iets sneller dan ik, dus hij liet mij weer een paar kilometer achter zich. De laatste twee kilometer haalde ik hem weer in en liepen we de route samen af. Het is ook veel leuker om elkaar over die finish heen te slepen. Want het is toch stiekem ook wel vrij zwaar om zonder training, na 5 uur slaap en bij 30 graden even 10 kilometer te gaan rennen. Maar we hebben het gehaald! Al snel zagen we de finish. Wow, wat gaaf!! We moesten een bocht maken en liepen de laatste meters recht op de zee af. Ik ben nog niet eerder zo prachtig over een finish gekomen! Ook hier was alles weer perfect geregeld. Iedereen kreeg een (enorme) medaille en er was voldoende ruimte om even uit te lopen. Er stonden mensen klaar met bananen, meloen, water en sportdrankjes. Ons derde reisgenootje Elja finishte een paar minuten later, zij had ook heel lekker gelopen. En ook onze 2 niet-lopende reisgenootjes waren inmiddels gearriveerd. En dan sta je daar, om 8 uur in de ochtend op een propvol strand met mensen in hardloopkleding die tussen mensen in badkleding op strandbedjes door huppelen. Met muziek erbij en een lekker zonnetje. Die laatste zware meters waren we meteen vergeten. En de rest van de dag konden wij zonder enig schuldgevoel (wat we overigens toch al niet hadden) uitgebreid op onze strandbedjes in de zon doorbrengen.
 |
| We did it! |
 |
| De medaille |
Conclusie: wat was dit leuk zeg! Dit wil ik nog eens doen! Ik heb zeker geen PR gelopen (58 minuten), maar who cares? Het was fantastisch. De omgeving was top, de temperatuur was top, de sfeer was top, het gezelschap was top. Ik zou het leuk vinden als de volgende keer de route een rondje zou zijn in plaats van heen en terug dezelfde weg, maar dat is dan ook echt het enige punt wat ik kan verzinnen.
Reisgenootjes: bedankt voor deze leuke ervaring en ik verwacht jullie volgend jaar uiteraard weer, zelfde tijd, zelfde plaats ;). Maar eerst: op naar de Mud Masters!
Wat was jouw leukste run allertijden?
 |
| Even bijkomen |
 |
| En na zo’n run is die mooie blauwe zee al helemaal heerlijk! Ik ren nog even door 😉 |
 |
| Een van de mooie stranden van Curacao |
Advertenties
3 gedachtes over “We did it: 10 km tijdens de Curacao Marathon”